« Wróć do listy haseł

(CFC, ang. Chloro-Fluoro-Carbon) – Jest to grupa chloro- i fluoropochodnych węglowodorów alifatycznych. Odkrywcą freonu był Thomas Midgley, który dokonał tego około 1920 roku. Freon na szeroką skalę został wprowadzony do produkcji w roku 1930. Do lat 90. XX wieku freony były stosowane jako ciecze robocze w chłodziarkach, gaz nośny w aerozolowych kosmetykach oraz do produkcji spienionych polimerów. Freony są nietoksyczne, niepalne i bezbarwne. Znalazły zastosowanie jako bezpieczniejsze rozwiązanie dla środków chłodzących, takich jak amoniak czy dwutlenek siarki. Najpowszechniej stosowanym freonem stał się R-12, czyli dichlorodifluorometan, o nazwie handlowej Freon-12 (CCl2F2). Jego produkcja została wstrzymana w 1995 roku na mocy Protokołu Montrealskiego z 1987 roku. W instalacjach chłodniczych freony występują w fazie ciekłej i gazowej.

« Wróć do listy haseł