1. sprężanie – powracające z wymiennika jednostki wewnętrznej opary czynnika chłodniczego, cechujące się niskim ciśnieniem i temperaturą, trafiają do jednostki zewnętrznej, a dokładniej rzecz ujmując do sprężarki, gdzie poddane konwersji przyjmują postać gazową o wysokim ciśnieniu i temperaturze, a następnie są tłoczone na wymiennik jednostki zewnętrznej;
2. skraplanie – aby obniżyć temperaturę czynnika chłodzącego, wentylator jednostki zewnętrznej wymusza przepływ powietrza przez powierzchnię wymiennika, co prowadzi do transformacji gazu w ciecz o wysokim ciśnieniu;
3. rozprężanie – ciecz o dużym ciśnieniu zostaje przepuszczona przez zawór rozprężny, którego zadaniem jest zmiana ciśnienia czynnika z wysokiego na niskie, co sprawia, że temperatura czynnika chłodniczego spada poniżej temperatury chłodzonego pomieszczenia; powstaje zimny i rozprężony czynnik w stanie ciekłym;
4. parowanie – ciecz zostaje wprawiona w ruch w kierunku parownika, w którym poprzez parowanie pochłania ciepło z powietrza znajdującego się w pomieszczeniu, przechodząc w stan gazowy; opary czynnika chłodniczego przemieszczają się z powrotem do sprężarki – cały proces rozpoczyna się od początku;
